นาฬิกาล่วงเลย ไม่ได้จดจำ
ชินและชาเหลือเกินในแต่ละวัน
อยู่ในฝันและความเป็นจริงที่เกิดซ้ำอยู่อย่างนั้น
ต่างเป็นเหมือนละครไม่มีตอนจบ รัก เกลียด บอบช้ำ
เว้นระยะห่าง เพื่อหวังความต้องการอย่างเดิม
พอกลับมาเจอหน้ากัน
ก็หมดในความสำคัญ
ที่บอกตัวเองทุกวัน จะดีขึ้นกว่าเดิม
เมื่อก่อนที่เคยรักกัน
กลับพยายามรับฟัง
ไม่เชื่อว่าคนที่เคยร่วมสุขและเคยร่วมทุกข์ต้องแบกรับมัน
อยู่ในฝันและความเป็นจริงที่เกิดซ้ำอยู่อย่างนั้น
ต่างเป็นเหมือนละครไม่มีตอนจบ รัก เกลียด บอบช้ำ
เว้นระยะห่าง เพื่อหวังความต้องการอย่างเดิม
พอกลับมาเจอหน้ากัน
ก็หมดในความสำคัญ
ที่บอกตัวเองทุกวัน จะดีขึ้นกว่าเดิม
เมื่อก่อนที่เคยรักกัน
กลับพยายามรับฟัง
ไม่เชื่อว่าคนที่เคยร่วมสุขและเคยร่วมทุกข์ต้องแบกรับมัน
พอกลับมาเจอหน้ากัน
ก็หมดในความสำคัญ
ที่บอกตัวเองทุกวัน จะดีขึ้นกว่าเดิม
เมื่อก่อนที่เคยรักกัน
กลับพยายามรับฟัง
ไม่เชื่อว่าคนที่เคยร่วมสุขและเคยร่วมทุกข์ต้องแบกรับมัน
ต้องแบกรับมัน ต้องแบกรับมัน
ไม่เชื่อว่าคนที่เคยร่วมสุขและเคยร่วมทุกข์ต้องแบกรับมัน